Spirit in Matter
  • Home
  • Hoofd Lichaam Hart
    • Algemene Werkwijze
    • Testimonials
    • Life Coaching
    • Massage >
      • Shiatsu Massage
      • Shiatsu Werkwijze
      • Holistic Pulsing
      • Triggerpointmassage
    • Behandelvormen & technieken >
      • Enneagram
      • Procesmodel
      • Psychologisch model
      • Ennea-mechaniek
      • TCM
  • Blog
  • Over Milena
  • Leuk & Creatief
    • Story Time
    • Spirituele Kunst
    • Muzikale Avonturen
    • Lovely Feeling Poster
    • Uplifting messages
  • Contact
    • Kennismakingsgesprek
    • FAQ
    • Algemene Voorwaarden
    • Privacy Statement
    • Links
    • Literatuur
  • Tarieven
    • 5 Natuurgerichte principes
    • Spaarkaart
    • Vergoedingen

Blogging
Spirit in Matter

Blogs en informatieve stukken over Ontspannen in je
​Hoofd, Lichaam & Hart.

Ik hoor graag van je!

Leven in een wazige wereld

2/12/2014

7 Comments

 
Picture
Vorige keer heb ik verteld dat ik bezig ben met het ontspannen van mijn ogen. Uiteindelijk zou het mogelijk moeten zijn dat ik hierdoor een zwakkere bril ga dragen of zelfs zonder zou kunnen, maar dat moet allemaal nog blijken. Beginnend bij een brilsterkte van -6.00 en cilinders van 1.50 kun je stellen dat zoiets hoogstwaarschijnlijk niet in een nacht bereikt wordt, als het al mogelijk is.

Maar… het ‘niet zeker weten wat het eindresultaat gaat worden’ is voor mij nog nooit een doorslaggevend argument geweest om iets niet te doen. Dus, ben ik met hart en ziel weer gedoken in een nieuw, uitermate fascinerend (onderzoeks)project naar hoe ik (nog) meer ontspanning kan brengen in mijn lijf en leven, en daardoor dus hopelijk ook door kan geven aan anderen.

De afgelopen weken ben ik bezig geweest met diverse oefeningen om mijn ogen te ontspannen en te bewegen. Daarnaast probeer ik (volgens de methode van Dr. Bates, zie mijn vorige blog) mijn bril zo vaak mogelijk af te zetten (of een zwakkere bril te gebruiken).

Wat het (letterlijk) beter zien betreft, is het nu nog te vroeg om er iets definitiefs over te zeggen. Maar verrassend genoeg blijkt dat dus veel minder interessant dan al die andere dingen die erbij komen kijken. Door het afzetten van mijn bril en de confrontatie met een wazige wereld worden veel emoties en (beperkende) overtuigingen aangeraakt. En doordat ze zichtbaar worden ontstaat de mogelijkheid tot transformatie ervan.

De eerste paar weken voelde ik voornamelijk verzet, weerstand en frustratie. Stomme bril, stomme ogen, ik wil dit niet! Waarom doe ik dit? Het levert toch niets op – geef het nou meteen op. Dit is zinloos. Het lukt je toch niet. En zoals altijd volledig zuiver gespiegeld door de buitenwereld, toen ik naar de opticien ging en hij mij min of meer voor gek verklaarde en zei: ‘Je ogen zijn gewoon zoals ze zijn, dat kun je niet veranderen. Punt.’ Zeer vermoeiend. Maar toch bleef ik doorgaan met ‘zinloze’ oefeningen, de bril steeds weer afzetten en ruimte geven aan alle emoties die erbij kwamen kijken.

Ik zag dat ik vaker naar de bril greep – en nog steeds grijp – als ik moe ben, of als ik in situaties ben waar ik me een beetje onzeker voel. De bril geeft houvast in een wazige wereld. Als ik alles kan zien, blijf ik de illusie houden dat ik de wereld kan controleren. Als ik alles kan zien, dan kan ik alles en iedereen in de gaten houden zodat ik weet wat ik kan verwachten en hoe in te spelen op de situatie zodat ik me veilig voel. Zonder bril moet ik me wel overgeven aan dat wat is.

En toen kwamen de momenten dat het kalm werd. De bril afzetten voelde ineens als een moment van rust, een moment van ontspanning, een moment voor mezelf. De focus verplaatste zich van alles wat ik niet kon zien naar genieten van het (even) niet moeten zien.

Een dag stond ik zonder bril buiten te kijken naar een wazige wereld met wazig gras, wazige huizen, wazige bomen en wazige verkeersborden. Ineens viel het me wel op dat ik de ‘natuurlijke vormen’ beter kon zien dan de strakke lijnen en letters. Sterker nog, het contrast tussen en witte en zwarte muur voelde bijna vijandig. Toen realiseerde ik me dat ik op dat moment letterlijk naar mijn eigen binnenwereld stond te kijken.

Ik heb zo vaak geprobeerd om ‘grip’ te krijgen op hoe ‘mijn systeem werkt’. Voor mij zijn grenzen een nogal vaag begrip. Ik heb heel erg de neiging om me te vereenzelvigen met anderen en alles te voelen wat een ander voelt. Daarnaast heb ik een sterke voorkeur voor harmonie en probeer ik conflicten te vermijden. Mijn individualiteit neer te zetten en mezelf een vorm geven is nogal een uitdaging voor mij.

En daar stond ik letterlijk naar een wereld te kijken waar alles, inclusief ikzelf wazig was en in elkaar over vloeide, geen enkele grens te bekennen. En ik voelde alsof alle spanning ineens van me afgleed, alsof ik eindelijk kon rusten in mezelf. Dit voelt als thuis. Dit voelt als mijn werkelijkheid. Wat een opluchting om eindelijk weer, voor het eerst sinds mijn kindertijd, de wereld te mogen zien zoals ik die zie, zoals die op dit moment voor mij is – zonder te moeten kijken volgens de normen van een ander hoe de wereld eruit zou moeten zien.

Dus voor nu beweeg ik me in een wazige wereld waar grenzen vaag en onduidelijk zijn, waar alles overgaat in elkaar en verbonden is met elkaar. Zo voelde het al, maar nu klopt mijn zintuigelijke waarneming ook met mijn innerlijk gevoel. Dat geeft rust.

Waar dit naartoe gaat weet ik niet. Ik heb wel een vermoeden dat het wazig zien van de wereld ook een beschermingsstrategie is om (te) veel indrukken buiten te houden en om mezelf niet te hoeven definiëren. Ik ga er dus van uit dat er nog veel meer emotioneel werk aan zit te komen, zeker met betrekking tot mezelf neerzetten als een individu in deze fysieke wereld.

Maar... hoewel veel verandering en beweging in deze nieuwe wereld ook onzekerheid met zich mee brengt, voelt het wel goed. Want als alles altijd hetzelfde blijft, hebben onze ogen en wij als mens de neiging om te verstarren, terwijl juist in de beweging de mogelijkheid zit tot ontspanning en groei.

Voor meer info over de Natuurlijk zien methode van Dr. Bates verwijs ik je graag naar www.volzicht.nl.

7 Comments

Hoe ontspannen zijn je ogen?

6/11/2014

0 Comments

 
Al jaren ben ik bezig mijn lijf, mijn emoties en mijn gedachten te ontspannen en zo mijn lichaam, hart en hoofd beter te laten samenwerken. Altijd bezig met het verwerken en loslaten van oude emotionele- en gedragspatronen die mij niet meer dienen. Continu op zoek naar manieren om mijn lichaam in ontspanning te laten komen en vooral uitvinden hoe ik ontspannen kan blijven als het leven even tegenzit. Dus eigenlijk steeds op zoek naar manieren om stevig te blijven staan in een wereld die steeds verandert, om minder weerstand te bieden tegen dat wat ik ervaar en dieper te gaan in acceptatie en het omarmen van dat wat is. 
Picture
Een maand geleden dook er – uit het niets – ineens een hele nieuwe gedachte op in mijn hoofd: ‘Ik wil ook mijn ogen leren ontspannen’. Die gedachte bleef maar rondzwerven in mij hoofd. Toen herinnerde ik me ineens dat een van mijn cliënten mij een half jaar eerder had verteld dat ze bezig was met (weer) leren zien zonder bril via de methode van een Dr. Bates. Dus maar Googelen.

Op de site van Volzicht terechtgekomen en ja, hoor, het lijkt inderdaad zo te zijn dat men weer kan leren zien zonder bril. Zeker als men een bril draagt die niet zo heel sterk is. In wezen is het heel simpel: bijna alle oogaandoeningen inclusief slecht zien zijn een gevolg van gespannen oogspieren en verkeerde kijkgewoontes. Dus, hoe meer ontspannen de ogen zijn, hoe beter het zicht. Schijnbaar gaan veel mensen dan ook beter slapen, krijgen ze minder last van droge, jeukende en branderige ogen en en kan het ook helpen tegen hoofdpijn. Nou, interessant genoeg om in ieder geval te onderzoeken, dacht ik bij mezelf.

En er zijn best veel manieren om de ogen te ontspannen door middel van allerlei oefeningen en bijvoorbeeld door voeding en aarding, maar het allerbelangrijkste is om de bril af te zetten en zo veel mogelijk zonder bril te doen. Van nature zijn ogen gewend om veel te bewegen, om boller en platter te worden. Door het dragen van een bril worden de ogen ‘gefixeerd’ in een bepaalde stand en worden ze lui. Hierdoor gaan mensen vaak op den duur juist slechter zien door het dragen van en bril, en hebben ze vaak een sterkere bril nodig. Althans, dat is het  uitgangspunt van de Dr. Bates methode.

Nu is het wel zo dat ik al 30 jaar en bril draag van rond de -6.00 met een behoorlijke cilinder erbovenop. Dit betekent dat ik ongeveer 30 cm scherp zie en dat de rest van de wereld een nogal wazige bedoeling is. Dus, het zal wel duidelijk zijn dat ik er echt niet op zat te wachten om op die manier door het leven te gaan. Maar ja, onderzoek is onderzoek, en het gevoel dat ik hier iets mee moest liet me maar niet los.

Dus zonder enige voorbereiding heb ik gewoon voor de lol (ja, het klopt, mijn gevoel voor humor is soms nogal raar) een uur lang de bril afgedaan tijdens het koken. Nou, heel veel zag ik niet, maar het koken lukte – wonder boven wonder – best goed. Wat ik niet aan had zien komen was de onmiddellijke emotionele impact: frustratie, verdriet, angst om de controle kwijt te zijn. En na het uur, pijn in allerlei spieren rond mijn ogen, in mijn wangen en kaken, in mijn nek; NIET door het aanspannen van mijn gezicht omdat ik beter wou zien, maar juist de spanning voelen die er al die tijd er al zat!

Een paar dagen later heb ik een geleide oogmeditatie (ontspanningsoefening) gedaan via dezelfde site. Gewoon even kijken (of eigenlijk juist niet kijken) wat het met mij zou doen. Aan het einde van die 5 minuten zat ik te huilen als een kind van opluchting, omdat mijn ogen zo blij waren om voor het eerst in 30 jaar weer ontspanning te voelen. Nee, dat had ik ook niet aan zien komen…

Ik had geen idee dat ik dag in, dag uit met zo veel spanning rondliep in mijn ogen. Want zo gaat dat met spanning (of het nou emotionele, mentale of lichamelijke spanning is) – wij raken eraan gewend en voelen het niet meer. Maar het zit er wel… Dus, ga eens even na bij jezelf, hoe veel spanning zit er in jou ogen of elders in jou lijf, waar je je misschien niet eens bewust van ben?

Hoe dan ook, zal het geen verassing zijn dat ik dit onderzoek dan ook niet meer (los) kan laten. Ben inmiddels een aantal weken bezig met diverse oefeningen en ik sta echt versteld van wat het allemaal nog meer teweeg brengt. In mijn volgende blog ga ik je daar meer over vertellen. Graag tot de volgende keer!

Voor meer info over de Natuurlijk zien methode van Dr. Bates verwijs ik je graag naar www.volzicht.nl.

0 Comments

Pijn vermijden – tegen elke prijs?

14/1/2014

0 Comments

 
Picture
De meeste mensen hebben er alles voor over om pijn te vermijden.

Als we te dicht bij een hete kachel of het open haard komen, deinst ons lichaam van nature terug van de hitte om zichzelf te beschermen. Als we struikelen en vallen op straat, of op het moment net voor een auto-ongeluk, zal ons lichaam zich schrapzetten in een poging om het lichaam te beschermen en pijn te vermijden. Het is een natuurlijk instinct, als iets pijn doet willen wij gewoon weg van die pijn.

Het interessante is dat de meesten van ons deze reactie niet alleen bij ​​fysiek bedreigende gebeurtenissen laten zien, maar ook bij denkbeeldige gebeurtenissen (in de toekomst of uit het verleden).

Een klein experimentje ... Sluit je ogen en stel je voor dat je bovenaan een trap staat. Laten we er een lekker lange, harde gepolijste marmeren trap van maken. Voel hoe  onverzettelijk hard de stenen onder je voeten zijn. Voel nu hoe je naar voren leunt, totdat je je evenwicht verliest en voorover valt. In slow motion zie je de scherpe kanten van de traptreden dichter en dichter bij komen. Je kunt niets doen om de val te stoppen. Binnen een paar microseconden zal je lichaam op de harde stenen ‘crashen’... Full impact ... NU!

Ik weet niet hoe dat werkt voor jou, maar als ik deze reeks handelingen via mijn lijf voel, beginnen verschillende delen van mijn lichaam zich samen te trekken – mijn buik trekt zich samen, mijn schouders worden gespannen, mijn nek en kaak spieren worden stijf - alles in een poging om de (denkbeeldige!) impact te voorkomen. In mijn fysieke 'werkelijkheid' is niets aan de hand, toch is mijn geest niet in staat om het verschil te voelen, met als gevolg dat mijn lichaam reageert op dezelfde manier alsof ik echt van de trap af val.

Fascinerend, of niet? Zoals je je kunt voorstellen, geldt dit niet alleen voor fysieke pijn , maar ook voor verschillende soorten (ingebeelde of 'echte') emotionele pijn .

De woorden, ‘Ik haat je!' zullen – indien geuit met een intentie van pure woede en haat die past is bij een dergelijke uitroep – een lichamelijke sensatie als gevolg hebben in de persoon die deze woorden ontvangt. Het is gewoonweg fysica. Intuïtief is dit misschien het gemakkelijkst te begrijpen in relatie tot klank. Op dezelfde manier dat je de beat van een goede bas in je lichaam kunt voelen als je het volume genoeg opkrikt, resoneren ook muziek, woorden en andere geluiden in je lichaamsweefsels (of je je daar nu actief bewust van bent of niet).

Niet alleen zal de (hoorbare) klank van de woorden zich door je lichaam verplaatsen, de emotie zal dat ook doen. Alles is energie. Het enige verschil zit in de frequentie (het ‘geluid’) van de emotie, die buiten het bereik van je gehoor ligt.

En dat is alles ! ... Of liever gezegd, dit is hoe het zou kunnen zijn :
Hatelijke woorden worden uitgesproken. Ze bewegen door ons lichaam. We voelen. We gaan verder. 
Echter, voor de meesten van ons, is het verhaal lang niet over - omdat we weerstand bieden​​.

De meeste mensen, waaronder ik, willen eigenlijk geen negatieve emoties voelen. Negatieve emoties voelen ongemakkelijk. Ze voelen slecht . Ze voelen pijnlijk. Of liever gezegd, de meeste mensen associëren negatieve emoties met pijn, lijden en een slecht gevoel in hun gedachten. Net als bij het ​​voorbeeld van de trap – het beeld van pijn in ons hoofd (of het nu 'echt' of ingebeeld is) is de reden dat ons lichaam zich samentrekt. Soms meer, soms minder. Een samengetrokken lijf voelt nooit goed (probeer al je spieren samen te trekken en laat ze allemaal tegelijk los - de ontspannen toestand voelt vast beter).

En de meeste mensen willen zich gewoon goed voelen. Wat is daar mis mee? Nou ja, niets, natuurlijk ... als wij de keuze zouden hebben, zouden wij allemaal kiezen om ons goed te voelen in plaats van slecht. Het probleem is dat het leven gewoon niet altijd goed voelt. Toch zitten de meeste van ons gevangen in uitgebreide strategieën om gevoelens van pijn te vermijden en weestand tegen alles wat niet goed voelt.

Picture
Vroeg of laat zullen we allemaal in een situatie belanden die pijnlijk aanvoelt, of het nu over emotionele of fysieke pijn gaat. Meestal gebeurt het eerder vroeger dan later. Vanaf de eerste keer dat onze ouders niet onmiddellijk komen als we huilen, de eerste keer dat we honger hebben en niet meteen melk krijgen, de eerste keer dat we vallen en niet worden getroost, maar worden verteld om ons niet zo aan te stellen, de eerste keer dat wij vol woede met onze voeten op de grond stampen, maar worden verhinderd onze volledige wil uit te drukken door goedbedoelende ouders die ons in plaats daarvan proberen af te leiden. Het overkomt ons allemaal, telkens weer. Dus bouwen we muren om ons heen zodat wij die pijn niet hoeven voelen.

Er zijn veel verschillende systemen die deze muren beschrijven. Een van mijn favorieten is het enneagram. Dit systeem kent negen verschillende verdedigingsmechanieken en strategieën voor het vermijden van pijn.
... Er is een zilveren randje aan elke wolk. Laten we iets leuks gaan doen (7).
... Anderen hebben een probleem, maar ik zeker niet. Ik heb de controle (8).
... Ik heb niet echt iets nodig. Ik moet jou helpen (2).
... Ik moet hier meer over weten (5).
... Ik moet mijn reactie aan passen of dit oplossen om het perfect te maken (1) .
... Er is iets mis met mij, ik ben niet om van te houden (4 ).
... Het is jouw schuld. Ik heb structuur nodig om me veilig te voelen (6).
... Falen is geen optie. Ik kan hier een succes van maken (3).
... Als alles rustig zou zijn zou alles goed zou komen (9).

Mijn voorkeursstrategie is om ‘uit te tunen’ en ‘weg te gaan’. Ik ga in mijn hoofd zitten (ofwel in een dromerige afwezigheid (9) of in het analyseren van mijn gevoel (5)) of ik vertrek volledig uit mijn lichaam (9). Want als ik hier niet echt ben, kan ik geen pijn voelen (en ook geen echt geluk, maar ja, dat is dan maar de prijs dat betaald moet worden). Een andere favoriet van mij is om mezelf te troosten en te verdoven met eten , chocolade, tv... of iets anders dat me een gevoel van 'volheid' geeft (9) – zodat ik niet daadwerkelijk de leegte in mij hoef te voelen.

Dit heeft redelijk goed gewerkt voor mij de afgelopen 40 jaar (NB: de woorden 'redelijk goed' zijn nog zo’n 9-strategie: 'Het is goed (genoeg) zoals het is…'). Begrijp me niet verkeerd - afweermechanismen zijn een noodzakelijk onderdeel van het leven van de meeste kinderen. En ja , een gezond gevoel van angst is handig wanneer je aan de rand van de afgrond staat. Maar ... Ik ben 40 jaar oud . Heb ik echt nog steeds al deze strategieën nodig? En een andere vraag: wat zijn de werkelijke kosten van deze beschermingsstrategieën?

De afgelopen maanden is een nogal turbulente periode geweest voor mij, met name in relatie tot mijn (ego-)strategieën. Hoewel ik al 10 jaar lang met het enneagram werk, heb ik nooit echt geloofd dat het mogelijk was om deze mechanismen te overstijgen. Wij hebben immers een ego nodig om met anderen te kunnen communiceren. Zelfs bij mensen die duidelijk hoger op de spirituele ladder staan (guru's en dergelijke) , zijn verschillende enneatypische gedragingen nog steeds herkenbaar.

Uiteraard heb ik nog steeds niet al mijn mechanismen overstegen. Ik voel wel meer dan ooit tevoren dat er iets verandert. Voor mij waren er twee belangrijke sleutels nodig om dingen daadwerkelijk te willen veranderen: 1) volledig zien en aanvaarden dat mijn verdedigingsmechanieken nog steeds erg actief zijn op een onbewust niveau, en 2) het besef hoeveel mijn beschermingsstrategieën mij echt kosten.

In mijn geval zijn het verdwijnen uit mijn lijf en mezelf verdoven (om maar niet volledig te hoeven voelen) de grootste energie-dieven van mijn leven. Ik dacht dat ik gewoon weinig energie had en heel voorzichtig moest zijn met mijn lichaam, in mijn activiteiten, hoe veel ik deed en met wie ik omging. Hoe verbaasd was ik toen ik erachter kwam dat hoe meer ik actief deelneem aan mijn leven, hoe meer lichaamsoefeningen ik doe, hoe meer ik me verbind met de woede die ik voel van binnen - hoe meer energiek ik word, hoe meer levend ik me voel en hoe meer vrij ik me voel om mezelf te zijn. En paradoxaal genoeg - hoe meer ik negatieve emoties en pijn in mijn systeem toelaat door aanwezig te blijven, ongeacht wat zich aandient - hoe beter ik me voel.

Ga dus nog eens kijken naar de lijst van de pijn vermijdingsstrategieën hierboven. Het zou zomaar kunnen dat je jezelf herkent in een of twee van deze typische gedragingen... en vraag jezelf hoeveel je weerstand en afweer tegen pijn je eigenlijk kost?

Is het de prijs waard?

0 Comments

Spiegeltje, spiegeltje...

31/10/2013

0 Comments

 
Picture
Een aantal weken geleden bevond ik me (na een bijzondere spirituele ervaring) een heel weekend  lang in een exceptioneel rustige en stille staat van zijn. Ik was volledig open, afgestemd en in verbinding; ik kon zowel mijn eigen behoeften als die van mijn dochter en man voelen, en ik was in staat om te reageren op mijn eigen behoeftes en de behoeftes van anderen zonder enig gevoel van conflict. (Ja – dat zou ik inderdaad ook zeker vaker mee willen maken).

Tijdens dat weekend, was mijn vijf jaar oude dochter blij, stralend en vriendelijk. Ze hielp spontaan met het afruimen van de hele (!) tafel. Ze was zo ongelofelijk mooi en het was een waar genot om bij haar te zijn.

Nu is ze weer haar grenzen aan het zoeken, wij zijn continu in gevecht (vooral in de ochtend). Ze wil gewoon spelen (natuurlijk wil ze dat) en weigert mijn regels te volgen (waar ik het eigenlijk zelf mee eens ben). Als geen ander kan zij de drama-queen spelen en ze trekt dan ook alle registers open (en haalt daarmee pas echt het bloed van onder mijn nagels vandaan).

En ik dan? Ik voel een hoop frustratie. Ik voel hoe rigide mijn gedachten zijn en hoe mijn lichaam zich samentrekt (gespannen schouders, buik en billen). Ik zie mezelf oude (op angst gebaseerde) patronen herhalen – ik voel een bijna dwangmatige behoefte om te controleren wat ze doet, hoe ze het doet, wat ze eet. Ik word echt misselijk van mezelf en ga mezelf daardoor nog meer veroordelen (en daarin ben ik echt bedreven!).

Ik zie dat ik vooral getriggerd word door tijdsdruk (bijvoorbeeld op tijd zijn op school) . Ik hoor een stem in mijn hoofd : 'We MOETEN op tijd op school zijn, want anders ... ' Ja? Gaat de wereld nou echt onder als een 5 -jarige 5 minuten te laat op school is?

Ik word getriggerd door haar grote gevoel voor drama. Ik probeer haar logisch te benaderen (wat natuurlijk totaal niet werkt). Ik moet haar emotionele uitbarstingen inperken (omdat die onveilig voelen voor mij). Ik heb het idee dat ik me als een autoriteitsfiguur moet gedragen en probeer duidelijke grenzen te stellen. Maar hoe stel je liefdevolle grenzen, zonder ouderwets autoritair te worden?

Hmmm ... Zou het kunnen dat deze ervaringen op een of andere manier verbonden zijn? (zei zij met een stem druipend van sarcasme). Neen, even serieus, hoewel ik op een bepaald niveau (en in mijn gedachten) wel al lang wist dat het gedrag van mijn kind een spiegel is van mijn eigen gedrag, wordt het spel nu op een heel ander niveau gespeeld. Er is geen plek meer waar ik me kan verbergen (en geloof me, ik heb echt gezocht naar die plek).

Het is wat het is: misschien is het beste wat ik kan doen de feiten gewoon accepteren zoals ze zijn?
- Ik voel me open en verbonden. Resultaat : Zij voelt zich open en verbonden .
- Ik voel me afgesneden en gesloten. Resultaat : Zij voelt zich afgesneden en gesloten.

Mirror, mirror upon the wall,
you are no different from me at all...
I may not want to stay,
but it is useless to turn away.

Even if I do not agree,
you are just another reflection of me.
Anger, sadness, joy and shame -
we might seem different, but are one and the same.

Kan ik dan iets doen? Als ik me afgesloten voel kan ik zo veel mogelijk ontspannen om me weer open te stellen voor dat wat is, nu, in dit moment. Ik kan er bewust van zijn dat vele van de stemmen die ik hoor in mijn hoofd, oude programma’s van gedrag zijn die uit mijn eigen kindertijd (en voorafgaande generaties) komen. Als mijn hoofd de behoefte voelt om de situatie en haar drama (= mijn innerlijke drama?) te beheersen, kan ik proberen om het tegenovergestelde te doen: mijn lichaam voelen, me ontspannen, veiligheid vinden in mezelf en mijn best doen om kalm te blijven. En waar ik echt aan kan werken is dat schuldgevoel, en dus liefdevol zijn voor mezelf in plaats van mezelf voor de kop slaan elke keer dat ik het ‘fout’ doe. Hoe klinkt dat, om mee te beginnen?

Ik hoor ook heel graag wat jouw ervaringen zijn met kinderen? Ervaar jij je kinderen ook als spiegels? Wat doe jij om in een gezonde moeder / vader energie te blijven?

0 Comments

Een revolutionair idee – niets doen

4/7/2013

4 Comments

 
Picture
Ik parkeer de auto bij de stoeprand en draai de autosleutel om in het slot. De motor gaat uit, de muziek uit de radio stopt. Ineens is het heel stil. Ik ben 15 minuten te vroeg voor mijn afspraak. Wat nu?

Mijn eerste impuls is om mijn mobiele telefoon naar voorschijn te halen. Zijn er berichten? Voicemails dan? Nee. Zal ik iemand bellen? Nee, dan kom ik misschien straks tijd tekort bij het gesprek. Is ook niet gezellig. Ik zet de telefoon alvast uit. Nog 14 minuten te gaan. 

Ik heb mijn iPod thuis gelaten, een iPad heb ik (nog) niet. Het zou wel handig zijn op dit moment. Dan zou ik wat e-mails kunnen beantwoorden en even op FaceBook kunnen kijken. Misschien ook iets op kunnen zoeken op het internet. Maar ja, daar heb ik nu niets aan. Ik heb immers geen iPad. Nog 13 minuten te gaan.

Zal ik dan maar de radio weer aanzetten? 
Of misschien toch niet…
Een revolutionair idee krijgt vorm in mijn hoofd:
…Wat als ik gewoon hier in stilte zou gaan zitten en zou genieten van niets doen?
Huh? Niets doen? Is dat ook een mogelijkheid?
Ja, laat ik eens dat proberen. Ogen dicht, even niets…

30 seconden later:
Van stilte is geen sprake. Gedachten racen als kippen zonder koppen langs elkaar heen. Wel begint de willekeurige gedachtestroom ineens in een specifieke richting te vloeien…

Wij hebben de neiging om elke onbenutte minuut iets te willen doen. Of ik heb dat in ieder geval wel. Alle losse momenten van de dag – zoals bij het wachten op de trein of bus, bij de huisarts of kapper – is het eerste instinct om meteen iets aan te grijpen om die dreigende lege ruimte te vullen. Tegenwoordig is dat – met alle iGadgets – veel makkelijker dan ooit. Maar was het vroeger wel zo anders? Wat dacht je van de Metro, werkdocumenten, kruiswoordpuzzels, sudoku, tijdschriften of een boek in de trein of bij de huisarts, de Walkman (voor diegenen die nog weten wat dat is), of zelfs een ouderwets sigaretje (hoewel dat natuurlijk niet meer overal kan)?

Thuis ga ik meestal ook niet zomaar op het bankje voor mezelf uit te zitten staren. Dan gaat de TV aan of pak ik een boek (ja, wat dat betreft ben ik soms best ouderwets). Heel soms neem ik wel een powernap. Maar dat is dan omdat het echt nodig is. Een klein dutje is dus in wezen ook een nuttige bezigheid en geen zijn in stilte zonder doel.

En dat terwijl ik een persoon ben die nogal gesteld is aan comfort en rust (wordt ook wel eens luiheid genoemd). Ik heb niet zo heel veel innerlijke stemmetjes die mij pesten met gedachten over allerlei ‘nuttige en nodige dingen’ die ik eigenlijk zou moeten doen, zoals stoffen, ramen lappen en het huis schoonmaken (en daar – over het gebrek aan stemmetjes, dus – zijn mijn lieve man en ik het overigens bijzonder over eens... hoewel onze beleving van het resultaat van dat gegeven echter mijlenver uit elkaar ligt). Ook heb ik niet zo veel last van het idee dat ik continu productief zou moeten zijn of iets leuks zou moeten doen, of dat ik me bezig zou moeten houden met wat anderen nodig hebben. Dat zijn overigens geen persoonlijke verdiensten van mij, maar komt simpelweg door het mechaniek van mijn favoriete enneatype. Desondanks heb ook ik blijkbaar moeite met stil zijn en helemaal niets doen. Al zijn het maar mijn gedachten die druk bezig blijven…

Toch is er nu, hier in de auto, iets wat anders is. Het feit dat ik stil zit en niet met opzet (of op de automatische piloot) iets zoek om mij af te leiden van de stilte, maakt blijkbaar het verschil. Want middenin die gedachtestroom zie ik ineens iets leuks. Ook al hebben mijn gedachten de neiging om hun eigen leven te leiden, kunnen zij blijkbaar – onder de juiste omstandigheden – iets moois voortbrengen, wat het gewone geklets van het hoofd overstijgt. In de stilte en het niets doen kan inspiratie binnenkomen.

Yey! Volgens mij wordt dit het onderwerp van mijn nieuwe Blog! Snel, snel, pen en papier, even wat steekwoordjes opschrijven voordat ik alles weer vergeet… want zo werkt het wel met dat soort gedachten, zo snel als ze komen zijn ze weer weg. (Zo schrijf ik ook de meest fantastische romans in dat ongedefinieerde schemergebied net voordat ik ga slapen. Jammer genoeg zijn de verhalen meestal verdwenen in de ochtend).

Nog maar 3 minuten te gaan. Ogen weer dicht, de Blog is bezig zichzelf verder uit te werken in mijn hoofd. Ontspannen laat ik het gebeuren…

…en ineens is de tijd om.
Het tijd voor mijn afspraak.
Weer tijd om iets te gaan doen…

4 Comments

    RSS Feed

    Milena Blomqvist - Spirit in Matter

    Milena

    Hoi! Ik ben Milena - de Blogging Spirit in Matter. Hier schrijf ik informatieve stukken over thuis zijn in je hoofd, lichaam & hart. Verder deel ik op een aardse manier mijn ervaringen op het gebied van spiritueel leven. 

    Ik hoor het graag als iets je raakt of als je meer wilt lezen over een bepaald onderwerp! Geef commentaar op mijn blogs, volg mij op FaceBook of stuur een e-mail.


    Gastblogger?

    Heb je een blog geschreven die past bij de onderwerpen van Blogging Spirit in Matter? Ook jij kunt gastblogger worden op deze blog! Stuur mij een mail met je voorstel of tekst (max 1000 woorden, liever 500) en dan kunnen wij kijken of er een match is. 

    Blog delen?
    Graag!

    Klik op de titel van de blog die je wilt delen en druk dan op een van de icoontjes in de Share bar aan de linkerkant van de webpagina. Zo kun je de blogs delen op FaceBook, Twitter, Linked In, Pinterest of rechtstreeks delen in een e-mail. Via het groene Share this icoontje kun je de blog ook via andere programma's delen.

    RSS Feed


    Nieuwe blogs automatisch onvangen? 

    Klik op RSS Feed en kies 'Subscribe in mail'. 
    Voor een lijst van alle Blog-titels, ga naar RSS feed en sleep het balletje bij 'Article length' naar links. 

    Archief

    December 2014
    November 2014
    April 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012

    Trefwoorden

    All
    5 Elementen
    Acceptatie
    Ademen
    Angst
    Balans
    Beweging (lichaam)
    Blaas
    Boosheid & Frustratie
    Creativiteit
    Depressiviteit
    Dikke Darm
    Dissocieren
    Eetlust
    Ego
    Emoties (hart)
    Enneagram
    Enneatypes
    Eten
    Existentieel
    Galblaas
    Hoofdpijn
    Hooggevoeligheid
    Instinctief (lichaam)
    Keelpijn
    Kinderen
    Klank
    Lever
    Longen
    Loslaten
    Maag
    Mentaal (hoofd)
    Milt
    Nier
    Ogen
    Onderrug
    Ontspanning
    Overgewicht
    Pezen
    Piekeren
    Schaamte
    Seizoenen
    Spieren
    Spiritueel
    Stemmingswisselingen
    Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM)
    Verdriet
    Verkoudheid
    Vermoeidheid
    Vocht & Damp
    Voeding


    English Blog

    If you were looking for my English blog, you can find it here. 
Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • Home
  • Hoofd Lichaam Hart
    • Algemene Werkwijze
    • Testimonials
    • Life Coaching
    • Massage >
      • Shiatsu Massage
      • Shiatsu Werkwijze
      • Holistic Pulsing
      • Triggerpointmassage
    • Behandelvormen & technieken >
      • Enneagram
      • Procesmodel
      • Psychologisch model
      • Ennea-mechaniek
      • TCM
  • Blog
  • Over Milena
  • Leuk & Creatief
    • Story Time
    • Spirituele Kunst
    • Muzikale Avonturen
    • Lovely Feeling Poster
    • Uplifting messages
  • Contact
    • Kennismakingsgesprek
    • FAQ
    • Algemene Voorwaarden
    • Privacy Statement
    • Links
    • Literatuur
  • Tarieven
    • 5 Natuurgerichte principes
    • Spaarkaart
    • Vergoedingen