
Op de site van Volzicht terechtgekomen en ja, hoor, het lijkt inderdaad zo te zijn dat men weer kan leren zien zonder bril. Zeker als men een bril draagt die niet zo heel sterk is. In wezen is het heel simpel: bijna alle oogaandoeningen inclusief slecht zien zijn een gevolg van gespannen oogspieren en verkeerde kijkgewoontes. Dus, hoe meer ontspannen de ogen zijn, hoe beter het zicht. Schijnbaar gaan veel mensen dan ook beter slapen, krijgen ze minder last van droge, jeukende en branderige ogen en en kan het ook helpen tegen hoofdpijn. Nou, interessant genoeg om in ieder geval te onderzoeken, dacht ik bij mezelf.
En er zijn best veel manieren om de ogen te ontspannen door middel van allerlei oefeningen en bijvoorbeeld door voeding en aarding, maar het allerbelangrijkste is om de bril af te zetten en zo veel mogelijk zonder bril te doen. Van nature zijn ogen gewend om veel te bewegen, om boller en platter te worden. Door het dragen van een bril worden de ogen ‘gefixeerd’ in een bepaalde stand en worden ze lui. Hierdoor gaan mensen vaak op den duur juist slechter zien door het dragen van en bril, en hebben ze vaak een sterkere bril nodig. Althans, dat is het uitgangspunt van de Dr. Bates methode.
Nu is het wel zo dat ik al 30 jaar en bril draag van rond de -6.00 met een behoorlijke cilinder erbovenop. Dit betekent dat ik ongeveer 30 cm scherp zie en dat de rest van de wereld een nogal wazige bedoeling is. Dus, het zal wel duidelijk zijn dat ik er echt niet op zat te wachten om op die manier door het leven te gaan. Maar ja, onderzoek is onderzoek, en het gevoel dat ik hier iets mee moest liet me maar niet los.
Dus zonder enige voorbereiding heb ik gewoon voor de lol (ja, het klopt, mijn gevoel voor humor is soms nogal raar) een uur lang de bril afgedaan tijdens het koken. Nou, heel veel zag ik niet, maar het koken lukte – wonder boven wonder – best goed. Wat ik niet aan had zien komen was de onmiddellijke emotionele impact: frustratie, verdriet, angst om de controle kwijt te zijn. En na het uur, pijn in allerlei spieren rond mijn ogen, in mijn wangen en kaken, in mijn nek; NIET door het aanspannen van mijn gezicht omdat ik beter wou zien, maar juist de spanning voelen die er al die tijd er al zat!
Een paar dagen later heb ik een geleide oogmeditatie (ontspanningsoefening) gedaan via dezelfde site. Gewoon even kijken (of eigenlijk juist niet kijken) wat het met mij zou doen. Aan het einde van die 5 minuten zat ik te huilen als een kind van opluchting, omdat mijn ogen zo blij waren om voor het eerst in 30 jaar weer ontspanning te voelen. Nee, dat had ik ook niet aan zien komen…
Ik had geen idee dat ik dag in, dag uit met zo veel spanning rondliep in mijn ogen. Want zo gaat dat met spanning (of het nou emotionele, mentale of lichamelijke spanning is) – wij raken eraan gewend en voelen het niet meer. Maar het zit er wel… Dus, ga eens even na bij jezelf, hoe veel spanning zit er in jou ogen of elders in jou lijf, waar je je misschien niet eens bewust van ben?
Hoe dan ook, zal het geen verassing zijn dat ik dit onderzoek dan ook niet meer (los) kan laten. Ben inmiddels een aantal weken bezig met diverse oefeningen en ik sta echt versteld van wat het allemaal nog meer teweeg brengt. In mijn volgende blog ga ik je daar meer over vertellen. Graag tot de volgende keer!
Voor meer info over de Natuurlijk zien methode van Dr. Bates verwijs ik je graag naar www.volzicht.nl.