Ineens is het weer zo ver. Iets later dan wij de laatste jaren gewend zijn – de winter heeft heel lang zijn best gedaan om hier te blijven – maar uiteindelijk moet ook de winter zich overgeven aan de kracht van de zonnestralen. De ochtenden zijn nog koud. Er ligt een laagje witgrijze vorst op het gras. De muts gaat daarom nog regelmatig op mijn hoofd, en de sjaal om mijn nek. Handschoenen zijn ook fijn. Maar in de middag is het zo warm en lekker. Blijkbaar vinden de bloembollen dat ook, want ik zie elke dag steeds meer sneeuwklokjes, krokusjes en parelhyacinten omhoogschieten in het korte gras. Reikend naar de zon. Dat wil ik ook – weg met de handschoenen, weg met de muts, weg met die sjaal! Ik wil de zon voelen op mijn lichaam, ik wil het zonlicht drinken met elke porie van mijn huid! Ik wil de lente in mij opzuigen. Ik wil één worden met de kracht van het voorjaar, opnieuw geboren worden, groeien en meer worden dan ooit voorheen!

Volgens de Chinese filosofie kan alles in het heelal onderverdeeld worden in 5 elementen: Hout, Vuur, Aarde, Metaal en Water. Fenomenen die met elkaar corresponderen, oftewel op elkaar lijken, worden tot hetzelfde element gerekend. De lente hoort bij het Hout element. Daarnaast hoort bij Hout bijvoorbeeld ook de kleur groen, geboorte, de expansieve beweging, de lever, de galblaas, de pezen, de ogen en de emoties woede en frustratie.

De lentezon kan erg verleidelijk zijn. En terecht. Het is immers de kracht die de cyclus van geboorte en groei weer in gang zet. De lente is ook de tijd van creatie en zelfexpressie. Ineens wil je weer – letterlijk en figuurlijk – naar buiten treden. Dus lekker gaan wandelen, maar ook laten zien wie je bent. Tijd voor nieuwe sprankelende kleuren, misschien een hele nieuwe garderobe. Uit met de zwarte winterjas, in met de nieuwe felgroene trenchcoat. En waarom ook niet, het is toch eindelijk weer zo lekker warm…

Alleen zit er wel een addertje onder het gras…Of in ieder geval iets wat lijkt op het geluid van een slang. Ik heb het over Wind. De lente – oftewel het seizoen van Hout – correspondeert niet alleen met de groen en groei, maar ook met Wind. Dat is nou net een figuur die de neiging heeft om nogal wispelturig te zijn. Hij initieert beweging en geeft kracht om vooruit te gaan in een lekker hoog tempo en verandert daarbij snel en vaak van richting. Daarnaast vindt Wind niets leuker dan samen op te trekken met een maatje, en neemt dan vaak een vriendje of vriendinnetje mee in de vorm van Koude, Hitte of Damperige Vocht. En dat maakt hem nou net wat minder betrouwbaar.

Daar loop je dan in je nieuwe groene jas, zonder sjaal, lekker te genieten van de lentezon. Steekt een briesje op. Ineens merk je dat het best stevig waait en was het toch echt kouder dan je dacht toen je naar buiten ging. De Wind heeft dan een aantal favoriete plekjes in de nek en hals waar die heel sneaky (of was het snake-y?) naar binnen slingert, zoals bij de ‘Windvijver’ of de ‘Windhal’ langs de schedelrand. Het liefst komt hij dan ook samen met een beetje Koude en een beetje Damp. En inderdaad – voordat je het weet krijg je last van hoofdpijn en een stijve nek, zit je er ineens met een opgezette keel en kribbelhoest, of lig je in bed te snotteren met een bijholteontsteking.

Dus…ondanks de grote verleiding om jezelf meteen weer helemaal laten zien in het voorjaar, is het bij twijfel altijd beter om een beetje voorzichtig te doen en dan toch maar die sjaal om je nek te wikkelen. Het dragen van en sjaal hoeft overigens helemaal niet ten koste te gaan van je zelfexpressie, misschien wel andersom - er zijn genoeg sjaaltjes in alle kleuren van de regenboog: je kunt precies diegene uitkiezen die bij jou past!

Tegenwoordig zit ik in totaal bijna een uur per dag op de fiets. Bij droog zonnig weer met een paar wolkjes en een temperatuur van 15-23 graden, is het best aangenaam (en goed voor mijn conditie!). Alleen is het keuzemenu van het weer vaak toch een beetje te beperkt voor mijn smaak:
…voor wind en motregen, met een temperatuur rond het vriespunt, kies 1.
…voor wind en stortregen, met optioneel hagel, kies 2.
…voor wind op de weg heen en/of terug, kies 3.
…voor wind met onvoorspelbare windvlagen, windkracht 8 of meer, kies 4.
…voor overige opties, kies 5.
Opgelucht dat er een optie 5 is, kies ik daarvoor…
…bedankt voor uw belangstelling voor optie 5. Helaas is het door u gekozen weertype niet leverbaar op dit moment… Kies 1, om terug te gaan, kies 2 om een willekeurige selectie te maken van opties 1 t/m 4…

De oer-Hollandse vochtige zuidwesten wind…die dringt echt overal naar binnen. In de Chinese Geneeskunde wordt gezegd dat weer en klimaat binnendringen in het lichaam als de afweer-energie niet sterk genoeg is. En nu het kouder wordt neemt de vochtige Wind ook nog Koude mee op sleeptouw. Samen gaan zij op zoek naar een zwakke plek van het lichaam (niet zelden op het hoofd of in de nek) om daar binnen te dringen – met snotterneuzen, keelpijn, stijve spieren en hoofdpijn als gevolg. Met de handen in mijn haar: Oh, what to do, what to do?

Hoewel ik inmiddels al bijna 15 jaar in Nederland woon, blijf ik me verbazen over wat nationaal muts-beleid lijkt te zijn. Als de temperatuur in de herfst omlaag begint te kruipen, verschijnen, zo rond 5 °C, de eerste handschoenen. Bij 4 °C komen de sjaaltjes erbij. Dan, duurt het nog heeeel lang, en moet het bijna -2 °C (of liever, nog kouder) zijn, wil de Nederlander een muts op zijn hoofd doen. Vergis je niet – dan is de gevoelstemperatuur met extra wind op de fiets al gauw -10 °C of lager!

Regelmatig komen er mensen binnen in mijn praktijk met de opmerking – het is best wel koud op de fiets, hè - ik had eigenlijk wel handschoenen nodig! Waarop ik het natuurlijk niet kan laten om toe te voegen dat een sjaal en muts ook niet verkeerd was geweest. Maar dat is dan toch net een stapje te ver, want het ziet er echt niet uit, zo’n stomme muts. Wat zullen anderen niet denken? En het kapsel wordt er natuurlijk ook niet mooier van. Dus liever dan maar een koud, bewegingsloos botox-voorhoofd en oren die er bijna afvallen. Ah, daar kunnen wij, stoere Hollanders, wel tegen. Wij zijn toch geen watjes! (Of zoiets).

Als ik zelf op de fiets stap zonder sjaal en muts, voel ik vaak letterlijk de Wind en Koude binnendringen mijn lijf. Ik ben ook een extreme koukleun en mijn afweer-energie zou ook beter kunnen zijn. Dat geef ik zonder meer toe. En dat mensen verschillend zijn, is ook waar. Sommige mensen hebben een immuunsysteem om jaloers op te zijn. Maar ik geloof nooit van mijn leven dat iedereen die ik zie rondfietsen zonder sjaal, handschoenen en muts, dat doet omdat zij voelen en weten dat hun afweer-energie zo sterk is dat Koude en Wind nooit bij hun binnen zouden kunnen komen!

Ik acht het veel waarschijnlijker dat veel mensen niet de tijd nemen om te luisteren naar wat goed is voor hun eigen lichaam. Of het misschien wel weten, maar vinden dat imago belangrijker is dan goed voor jezelf zorgen? Het is maar een gedachte…

Ga eens na bij jezelf - ben ik iemand die met de muts gooit naar mijn lichaam en mijn eigen gezondheid? Voelt dat goed, of is het misschien tijd voor verandering? Is het misschien toch tijd om de muts in ere te herstellen?

Voor mij is het een no-brainer – als ik de keuze heb tussen kou lijden en snotterig zijn, maar met een mooi kapsel (zonder muts), of lekker warm en beschermd, met een minder fraai kapsel (met muts) – dan ga ik voor wat mijn lichaam mij vertelt dat het beste is voor mij. Al ben ik dan misschien een muts.