Ik zat al een paar jaar in een behoorlijke dip. Ik voelde dat iets niet klopte met dat waar ik mee bezig was. Op een of ander manier zat ik niet op mijn plek op het werk. De passie en nieuwsgierigheid uit het begin was a lang weg. Mijn angst om voor publiek te spreken werd alsmaar groter. Ik was moe. Doodsmoe. De overspannenheid lag op de loer, geduldig wachtend op het beroemde strootje dat de rug van het kameel zou doen breken.
Ik had al een aantal cursussen geprobeerd: loopbaanadvies, communicatie en gesprekstechnieken, spreken in het openbaar… Niets had echt geholpen. Ik had totaal geen idee wat de volgende stap zou kunnen zijn. Ik wist alleen dat ik zo niet verder kon. Op dat moment kreeg ik de brochure van de Volksuniversiteit (of all things!) in mijn handen (Zo zie je maar, je weet nooit waar impulsen vandaan zullen komen, dus je kunt maar beter alert blijven). Blijkbaar was de tijd rijp voor verandering in mijn leven, want op dat moment viel mijn oog op een cursus over het enneagram.
Het staat (echt) nog in mijn geheugen gegrift alsof het gisteren was – die eerste les, in september 2002. Zo’n meneer Rob de Best die de basisprincipes van het enneagram even vlot uitlegt in twee uur tijd… Het procesmodel, de verschillende centra van ons systeem (hoofd, hart, lichaam), dominante en onderdrukte centra, de beperkende overtuigingen die wij met ons meedragen om doodsangst te vermijden, de negen verdedigingsmechanieken…
…en hoe alle puzzelstukjes ineens op zijn plaats begonnen te vallen. Zo werkt het dus, zo zit ik in elkaar. Daarom doe ik dat… het is allemaal mechanisch, volledig voorspelbaar gedrag!!! Hier MOET ik meer van weten! (Hoe vind je die – mijn mechanische enneatype 5 reactie heeft mij uiteindelijk toch op het pad geleid van minder mechanisch gedrag! Wat leven wij toch in een mooi universum...)
Weer thuis kon niet ophouden met vertellen over hoe mooi ik alles vond wat ik had gehoord. Ik had zo veel energie. Ik voelde me net een klein kind die er achterkomt dat er nog een hele wereld is om te ontdekken. En ik was zo blij!
Het enneagram had mij gepakt en heeft mij nooit meer losgelaten.
Inmiddels ben ik er al 10 jaar dagelijks mee bezig. Je zou denken dat op een gegeven moment wel saai wordt. Niet dus … hoe dieper ik het enneagram induik, hoe dieper het gaat. Elke keer als ik denk(!) dat ik mijn favoriete ennea-strategieën door heb, komen er weer nieuwe laagjes te voorschijn. In mijn geval ontdek ik steeds meer hoe mijn verlangen naar (lees: obsessie met) harmonie echt alles bepaalt over hoe ik me gedraag. Het lijkt wel alsof alles in dienst staat van die drijfveer. Zelfs mijn behoefte naar meer kennis – als ik meer weet kan ik het heelal verklaren en daardoor voelt het (even) harmonisch en rustig van binnen. Om maar een voorbeeld te noemen…
Kortom, het enneagram blijft boeiend, en ik praat er heel graag over, dus de komende tijd zullen er een aantal (ook meer informatieve) blogs komen over mijn lievelingsonderwerp. Ik hoop dat je het net zo leuk zal vinden als ik. Tot de volgende keer!
Ik had al een aantal cursussen geprobeerd: loopbaanadvies, communicatie en gesprekstechnieken, spreken in het openbaar… Niets had echt geholpen. Ik had totaal geen idee wat de volgende stap zou kunnen zijn. Ik wist alleen dat ik zo niet verder kon. Op dat moment kreeg ik de brochure van de Volksuniversiteit (of all things!) in mijn handen (Zo zie je maar, je weet nooit waar impulsen vandaan zullen komen, dus je kunt maar beter alert blijven). Blijkbaar was de tijd rijp voor verandering in mijn leven, want op dat moment viel mijn oog op een cursus over het enneagram.
Het staat (echt) nog in mijn geheugen gegrift alsof het gisteren was – die eerste les, in september 2002. Zo’n meneer Rob de Best die de basisprincipes van het enneagram even vlot uitlegt in twee uur tijd… Het procesmodel, de verschillende centra van ons systeem (hoofd, hart, lichaam), dominante en onderdrukte centra, de beperkende overtuigingen die wij met ons meedragen om doodsangst te vermijden, de negen verdedigingsmechanieken…
…en hoe alle puzzelstukjes ineens op zijn plaats begonnen te vallen. Zo werkt het dus, zo zit ik in elkaar. Daarom doe ik dat… het is allemaal mechanisch, volledig voorspelbaar gedrag!!! Hier MOET ik meer van weten! (Hoe vind je die – mijn mechanische enneatype 5 reactie heeft mij uiteindelijk toch op het pad geleid van minder mechanisch gedrag! Wat leven wij toch in een mooi universum...)
Weer thuis kon niet ophouden met vertellen over hoe mooi ik alles vond wat ik had gehoord. Ik had zo veel energie. Ik voelde me net een klein kind die er achterkomt dat er nog een hele wereld is om te ontdekken. En ik was zo blij!
Het enneagram had mij gepakt en heeft mij nooit meer losgelaten.
Inmiddels ben ik er al 10 jaar dagelijks mee bezig. Je zou denken dat op een gegeven moment wel saai wordt. Niet dus … hoe dieper ik het enneagram induik, hoe dieper het gaat. Elke keer als ik denk(!) dat ik mijn favoriete ennea-strategieën door heb, komen er weer nieuwe laagjes te voorschijn. In mijn geval ontdek ik steeds meer hoe mijn verlangen naar (lees: obsessie met) harmonie echt alles bepaalt over hoe ik me gedraag. Het lijkt wel alsof alles in dienst staat van die drijfveer. Zelfs mijn behoefte naar meer kennis – als ik meer weet kan ik het heelal verklaren en daardoor voelt het (even) harmonisch en rustig van binnen. Om maar een voorbeeld te noemen…
Kortom, het enneagram blijft boeiend, en ik praat er heel graag over, dus de komende tijd zullen er een aantal (ook meer informatieve) blogs komen over mijn lievelingsonderwerp. Ik hoop dat je het net zo leuk zal vinden als ik. Tot de volgende keer!
RSS Feed
