De komende tijd gaan mijn blogs wat dieper in op de bouwstenen en drijfveren van de 9 verschillende enneatypes. Vandaag kijken wij naar de verschillende basisenergieën van een mens. In de traditie van G.I. Gurdjieff worden deze ook vaak centra (van intelligentie) genoemd.
Elk mens heeft (of bestaat uit) drie basisenergieën oftewel centra:
- het hoofd of het mentale centrum,
- het hart of het emotionele centrum en
- het lichaam of het fysieke centrum.
Het ware doel van de drie centra heeft te maken met heelheid, objectief bewustzijn, spiritualiteit en onze essentie. Het echte doel van het mentale centrum is een stille, objectieve innerlijk weten en zicht op de visie van het leven. De ware taak van het emotionele centrum is om werkelijke verbondenheid tot stand te brengen. Het is het centrum van verlangen, begrip, en spirituele intuïtie. Het ware doel van het fysieke centrum is om werkelijk te zijn in het hier en nu, om ons in beweging te brengen en om onze energie te gebruiken voor onze echte doelen. Het is het centrum van expressie, creativiteit en vrijheid. Mooi hè?
De ‘normale’ staat van zaken van het gros van de mensheid is echter dat geen van deze 3 centra in overeenstemming met hun ware doel functioneert. Ouch! In kleine kinderen (die nog in contact zijn met hun essentie) is het nog wel het geval. Yey! Maar als het ‘ik-besef’ (ego) eenmaal geactiveerd wordt, gaat het fysieke centrum reageren op stress en bedreigingen door zich aan te spannen en het bewustzijn uit het pijnlijke deel weg te halen. Hierdoor zijn wij niet meer (volledig) in contact met onze essentie, waardoor het emotionele centrum de leegte probeert op te vullen met emoties en overtuigingen van anderen en een valse identiteit. Het gevolg hiervan is diepe (existentiële) angst, waardoor het mentale centrum allerlei overlevingsstrategieën probeert te bedenken, waardoor wij nog meer verkrampen enz. Kortom, de centra zijn in wezen alleen nog maar bezig met het in stand houden van het ego. (Dubbel-ouch! – en als je hier geen ‘ouch’ bij voelt, dan pas heb je echt een probleem – of misschien juist geen probleem … is in ieder geval iets om over na te denken…)
Als het mentale centrum in dienst staat van het ego, is het hoofd continu aan het denken over van alles en nog wat, van de hak op de tak. Bla blabla bla blabla… In wezen leven wij in een staat van spanning en angst. Om dit niet te hoeven voelen is hoofd alsmaar op zoek naar verklaringen en strategieën om onze ‘problemen’ op te lossen. Herkenbaar? Niet bij iedereen? Wellicht is dit proces wel herkenbaar onder de noemer ‘piekeren’?
Het emotionele centrum onder invloed van het ego is bezig met mechanisch gevoel, gehechtheid en instinctieve emoties, zoals angst, verdriet, frustratie, schaamte, gevoel van machteloosheid enz. Wij reageren dan op elke willekeurige impressie uit de omgeving met een voorgeprogrammeerde gevoelsreactie. Ook te herkennen als ‘…en ik reageerde alweer precies zoals altijd, ook had ik me zo voorgenomen om het deze keer anders te doen!’.
Als het fysieke centrum in dienst staat van het ego zijn wij ons doorgaans niet erg bewust van ons lichaam. In de tussentijd zet ons lichaam zich wel schrap voor elke ‘echte’ of bedachte bedreiging. Zo brengen wij een ‘grens’ tussen ‘onszelf’ en ‘het gevaar’. Aan de andere kant van deze ‘grens’ voelen wij ons dan veilig. Het resultaat is allerlei lichamelijke pijntjes, die wij wel een tijdje kunnen negeren, maar die op den duur echt lichamelijke klachten als gevolg zullen hebben.
Meestal zijn dus al onze centra op deze wijze gekidnapt door het ego. Maar voordat wij het ego de zwarte piet maken is het wel goed om ons te herinneren dat het ego ons eigenlijk alleen probeert te beschermen tegen pijn. Al op jonge leeftijd zijn wij de verbinding met onze essentie kwijtgeraakt. Het ego is in wezen alleen maar bezig met het creëren van een valse identiteit om het verlies van het contact met het echte Zelf te compenseren, zodat wij niet constant in die pijn moeten zitten. Dus, ja, zo leuk is het ook weer niet om Ego te zijn…
Dus – what to do, what to do?
Kunnen wij onze centra helpen om weer in contact te komen met hun ware doel?
Het korte antwoord is…
Ja.
Maar… het vergt wel een inspanning.
Het goede nieuws is dat het in principe niet uitmaakt waar wij beginnen. Als wij beginnen met het werken aan weestand en spanningen in het lichaam, zullen wij gauw genoeg geconfronteerd worden met onderliggende emoties, angst, beperkende overtuigingen en mentale strategieën. En andersom werkt het precies hetzelfde. Het schijnt wel dat het meest efficiënt is om te beginnen met een centrum dat afgesneden of onderdrukt is. Meer hierover in de komende twee blogs…
Met dank aan:
Riso & Hudson / ‘Understanding the enneagram – the practical guide to personality types’ en
Hurley & Dobson / ‘Welk type ben ik – het enneagram als sleutel tot de negen persoonliljkheidstypes’.
Elk mens heeft (of bestaat uit) drie basisenergieën oftewel centra:
- het hoofd of het mentale centrum,
- het hart of het emotionele centrum en
- het lichaam of het fysieke centrum.
Het ware doel van de drie centra heeft te maken met heelheid, objectief bewustzijn, spiritualiteit en onze essentie. Het echte doel van het mentale centrum is een stille, objectieve innerlijk weten en zicht op de visie van het leven. De ware taak van het emotionele centrum is om werkelijke verbondenheid tot stand te brengen. Het is het centrum van verlangen, begrip, en spirituele intuïtie. Het ware doel van het fysieke centrum is om werkelijk te zijn in het hier en nu, om ons in beweging te brengen en om onze energie te gebruiken voor onze echte doelen. Het is het centrum van expressie, creativiteit en vrijheid. Mooi hè?
De ‘normale’ staat van zaken van het gros van de mensheid is echter dat geen van deze 3 centra in overeenstemming met hun ware doel functioneert. Ouch! In kleine kinderen (die nog in contact zijn met hun essentie) is het nog wel het geval. Yey! Maar als het ‘ik-besef’ (ego) eenmaal geactiveerd wordt, gaat het fysieke centrum reageren op stress en bedreigingen door zich aan te spannen en het bewustzijn uit het pijnlijke deel weg te halen. Hierdoor zijn wij niet meer (volledig) in contact met onze essentie, waardoor het emotionele centrum de leegte probeert op te vullen met emoties en overtuigingen van anderen en een valse identiteit. Het gevolg hiervan is diepe (existentiële) angst, waardoor het mentale centrum allerlei overlevingsstrategieën probeert te bedenken, waardoor wij nog meer verkrampen enz. Kortom, de centra zijn in wezen alleen nog maar bezig met het in stand houden van het ego. (Dubbel-ouch! – en als je hier geen ‘ouch’ bij voelt, dan pas heb je echt een probleem – of misschien juist geen probleem … is in ieder geval iets om over na te denken…)
Als het mentale centrum in dienst staat van het ego, is het hoofd continu aan het denken over van alles en nog wat, van de hak op de tak. Bla blabla bla blabla… In wezen leven wij in een staat van spanning en angst. Om dit niet te hoeven voelen is hoofd alsmaar op zoek naar verklaringen en strategieën om onze ‘problemen’ op te lossen. Herkenbaar? Niet bij iedereen? Wellicht is dit proces wel herkenbaar onder de noemer ‘piekeren’?
Het emotionele centrum onder invloed van het ego is bezig met mechanisch gevoel, gehechtheid en instinctieve emoties, zoals angst, verdriet, frustratie, schaamte, gevoel van machteloosheid enz. Wij reageren dan op elke willekeurige impressie uit de omgeving met een voorgeprogrammeerde gevoelsreactie. Ook te herkennen als ‘…en ik reageerde alweer precies zoals altijd, ook had ik me zo voorgenomen om het deze keer anders te doen!’.
Als het fysieke centrum in dienst staat van het ego zijn wij ons doorgaans niet erg bewust van ons lichaam. In de tussentijd zet ons lichaam zich wel schrap voor elke ‘echte’ of bedachte bedreiging. Zo brengen wij een ‘grens’ tussen ‘onszelf’ en ‘het gevaar’. Aan de andere kant van deze ‘grens’ voelen wij ons dan veilig. Het resultaat is allerlei lichamelijke pijntjes, die wij wel een tijdje kunnen negeren, maar die op den duur echt lichamelijke klachten als gevolg zullen hebben.
Meestal zijn dus al onze centra op deze wijze gekidnapt door het ego. Maar voordat wij het ego de zwarte piet maken is het wel goed om ons te herinneren dat het ego ons eigenlijk alleen probeert te beschermen tegen pijn. Al op jonge leeftijd zijn wij de verbinding met onze essentie kwijtgeraakt. Het ego is in wezen alleen maar bezig met het creëren van een valse identiteit om het verlies van het contact met het echte Zelf te compenseren, zodat wij niet constant in die pijn moeten zitten. Dus, ja, zo leuk is het ook weer niet om Ego te zijn…
Dus – what to do, what to do?
Kunnen wij onze centra helpen om weer in contact te komen met hun ware doel?
Het korte antwoord is…
Ja.
Maar… het vergt wel een inspanning.
Het goede nieuws is dat het in principe niet uitmaakt waar wij beginnen. Als wij beginnen met het werken aan weestand en spanningen in het lichaam, zullen wij gauw genoeg geconfronteerd worden met onderliggende emoties, angst, beperkende overtuigingen en mentale strategieën. En andersom werkt het precies hetzelfde. Het schijnt wel dat het meest efficiënt is om te beginnen met een centrum dat afgesneden of onderdrukt is. Meer hierover in de komende twee blogs…
Met dank aan:
Riso & Hudson / ‘Understanding the enneagram – the practical guide to personality types’ en
Hurley & Dobson / ‘Welk type ben ik – het enneagram als sleutel tot de negen persoonliljkheidstypes’.
RSS Feed
